Groeien als ouder

Ik was een kind
En mat het leven
Aan de lach van mijn moeder
Die niet blij was...

Anton van Wilderode

Ouders en kinderen verlangen een leven lang naar elkaars liefde. Wat ouders zeggen en doen, en meer nog wie ze zijn, heeft een rechtstreekse en diepgaande invloed op hoe hun kind zich zal ontplooien. Omgekeerd is voor de ouders de ontwikkeling van hun kinderen een bron van vreugde en trots of net van zorgen en soms zelfs van teleurstelling of schaamte.

Een werkelijk goed gezinde volwassene is een zegen voor kinderen. Zij nemen van nature de emotionele gesteldheid van hun ouders en verzorgers over. Kinderen reageren spontaan met vreugde, gezondheid en aanhankelijkheid of met boosheid, verdriet, onrust en zelfs ziektesymptomen op hoe grote mensen zijn. Zij houden ons op die manier een spiegel voor waaruit we levenslessen kunnen trekken.

Deze samenhang is een natuurlijke zaak. Ouders en kinderen groeien samen. Beiden mogen vallen en opstaan en leren van elkaar. Wanneer ouders zich kunnen laten inspireren door wat hun kind laat zien en bereid zijn om ook naar zichzelf te kijken, biedt het ouderschap hen de kans zelf een completer mens te worden.

Sommige opvoedingsvragen worden helderder als we als vader of moeder stilstaan bij wat we hebben meegekregen in de eigen kinder- en tienertijd. De situatie komt dan in beweging doordat we als ouder gaan zien waarom iets ons zwaar valt. We zijn vaak verweven met het gedrag van ons kind waarmee we het moeilijk hebben.
We waren eens zelf een kind en werden toen beïnvloed door de volwassenen om ons heen. Het is altijd nog het goede moment om onze ervaringen te belichten.

Want wat aan het licht komt, wordt lichter.