Gewaarwordingen als woede, angst, verdriet,
teleurstelling, verlegenheid, irritatie en wrok
brengen ons geen slecht nieuws.
Integendeel, ze schenken ons momenten van helderheid
die ons wijzen op wat we met begrip en zachtheid
kunnen onderzoeken.
Pema Chödrön
Vaak zijn we als volwassenen nog erg bepaald door hoe we zijn opgegroeid. Onder invloed van vermoeidheid, tegenslag, stress, ziekte of verlies kunnen gevoelens van verlatenheid opnieuw actueel worden.
Als kind gingen we op in de stemming en in de intenties van onze ouders of verzorgers. Uit onze eerste levensjaren, dragen we de herinnering aan mooie belevingen en aan beklemmende indrukken met ons mee. We hebben op een onbewust niveau overtuigingen over onszelf en over de anderen die ons gedrag aansturen. We zijn gaan geloven dat we zeker niet zus mogen zijn of absoluut zo moeten worden.
Ook als we er niet gelukkiger van worden, zetten ervaringen van vroeger zich vaak verder in de omgang met partner, kinderen, familie, vrienden, collega's. De relaties die we aangaan kunnen een bron zijn van erkenning en geluk maar ook van spanningen en onzekerheid. We maken keuzes en trekken conclusies op grond van motieven waarvan we ons niet ten volle bewust zijn. Het belichten hiervan kan van belang zijn om ons gedrag beter te begrijpen.
Wanneer we in een onderzoekend gesprek onze bagage herkennen, kunnen we er op een nieuwe manier leren mee omgaan. Dit maakt ons vrijer, meer onszelf, in contact met mogelijkheden die voorheen waren teruggetrokken en ingekapseld.
Want wat we ook hebben meegemaakt, we dragen allemaal het ongeschonden verlangen en de sterke wil in ons mee om er helemaal te zijn en onze oorspronkelijke talenten te ontwikkelen.